Klasycystyczne założenia pałacowo-ogrodowe na Wołyniu 1780–1831

Klasycystyczne założenia pałacowo-ogrodowe na Wołyniu ewoluowały od wielobudynkowych kompleksów o układzie palladiańskim poprzez wolnostojące rezydencje z oddzielnie ustawionymi oficynami aż do parterowych siedzib o niewielkich rozmiarach, przybierających wygląd dworu. Ich funkcja przeszła zatem przemianę od reprezentacyjnej rezydencji, która niekiedy nosiła znamiona baroku, do siedziby ziemiańskiej. Z okresem klasycyzmu łączy się świadome komponowanie natury. Przy pałacach projektowano zajmujące duży obszar parki krajobrazowe. Burzliwe wydarzenia historycznych, jakie przyniosły rozbiory Polski, nie przeszkodziły w ukształtowaniu na Wołyniu silnego ośrodka klasycystycznej architektury pałacowej, który pod względem artystycznej rangi, skali obiektów, jak również ich ilości, przodował zdecydowanie na tle pozostałych regionów dawnej Rzeczypospolitej, przewyższając m.in. klasycystyczne założenia pałacowo-ogrodowe Wielkopolski, Mazowsza i Wileńszczyzny.