Niniejsza praca w pierwszej części poświęcona jest koncepcji Czarodziejskiej góry jako dzieła ukształtowanego przez systemy filozoficzne, których wpływ na twórczość Tomasza Manna pozostaje na gruncie polskim sprawą znaną zaledwie w sposób hasłowy. Autor Czarodziejskiej góry w szeregu esejów i pism autobiograficznych wskazywał na teorie Artura Schopenhauera i Fryderyka Nietzschego jako na dwa zasadnicze źródła inspiracji. Koncepcje obu filozofów spożytkowane zostały zarówno do konstrukcji głównej postaci Hansa Castorpa, jak i większości pozostałych bohaterów przewijających się w jego historii. Od strony artystycznej znalazły one w powieści spójny środek wyrazu zapożyczony z muzycznej estetyki Ryszarda Wagnera. Obok Schopenhauera i Nietzschego niemałą rolę w ostatecznym kształcie Czarodziejskiej góry spełniają odkrycia psychoanalizy Sigmunda Freuda.
