Kolekcjonerstwo w Chinach do XII w. n.e. to książka prezentująca występujące odwiecznie u mieszkańców „Państwa Środka” oczarowanie przedmiotami wykonanymi z żadów oraz brązu, a także kaligrafią, malarstwem i różnymi osobliwościami, ze szczególnym uwzględnieniem skał i kamieni do rozcierania tuszu. Jest to historia o początkach tworzenia się kultury kolekcjonerstwa obejmującej swym zasięgiem obiekty nierzadko o znaczeniu magicznym, dzieła sztuki, a także przedmioty mające charakter zabytkowy lub nadzwyczajny. Praca przedstawia nowe koncepcje na temat przyczyn, z jakich zrodziła się fascynacja i potrzeba zbierania określonych przedmiotów oraz opisuje czym dla Chińczyków była sztuka, kiedy pojawiło się jej pojęcie, oraz jaki wywarła ona wpływ na życie prywatne oraz społeczno-polityczne mieszkańców Państwa Środka.
