Artykuły zamieszczone w niniejszym tomie Współczesna polska grafika. Od materialnej do wirtualnej matrycy i postcyfrowych praktyk są wynikiem głębszego namysłu nad polską grafiką ostatnich siedmiu dekad – z jednej strony nad wpływem i znaczeniem technologicznych zmian w formowaniu wizualnego języka na przełomie XX i XXI wieku, zjawisk będących pokłosiem rewolucji cyfrowej, z drugiej - nad siłą tradycji we współczesnej grafice. Odzwierciedla to podział materiałów na dwie części: I. Techniki tradycyjne. Grafika, rysunek oraz II. Ekspansja technik cyfrowych. Metodologia – historia – praktyki artystyczne.
Już w 2012 roku Richard Noyce w eseju Ewolucja grafiki (w: Graf/o/mania, Wrocław 2012) podkreślał niezwykłą elastyczność graficznego medium i jego potencjał, „(…) dzięki któremu można otrzymać tak różnorodne efekty działań (…) stosując jedną lub wiele spośród całego wachlarza technik”. Teksty zawarte w 18. numerze „Pamiętnika Sztuk Pięknych” prezentujące różne postawy artystów wobec możliwości tradycyjnego warsztatu i nowych technologii (w tym twórczego łączenia obu) oraz charakteryzujące przemiany w matrycowym medium są tego potwierdzeniem.